ΚΕΣ και λαϊκισμοί

Προς την Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ
Σύνταξη

Αθήνα, 6/11/2007

Κύριε Διευθυντά,

Παρακολουθώ με θλίψη τον τραγέλαφο που έχει δημιουργηθεί, για μια ακόμα φορά, με το ζήτημα της αναγνώρισης των ΚΕΣ και των πτυχίων τους. Εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό το πρόβλημα και πάντα αναβαλλόταν η λύση του. Κάθε υπουργός το άφηνε σαν καυτή πατάτα στο διάδοχό του και κάθε κυβέρνηση στην επόμενη. Και τώρα που έχουν σφίξει οριστικά τα πράγματα, τώρα που θα αρχίσει να βρέχει καταδικαστικές αποφάσεις και πρόστιμα, έρχονται οι «σωτήρες» να προτείνουν δήθεν ριζοσπαστικές λύσεις οι οποίες, όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν και μόνο για λόγους λαϊκισμού και παραπλάνησης προβάλλονται.

1. Να απαγορευτούν τα ΚΕΣ: Αναρωτιέμαι, αυτοί που κάνουν τέτοια πρόταση, δεν γνωρίζουν ότι στην Ε.Ε. κάθε σύννομη επαγγελματική και επιχειρηματική δραστηριότητα είναι ελεύθερη και μόνο άνθρωποι με μεσαιωνικές αντιλήψεις είναι δυνατόν να στηρίζουν τέτοιες απαγορευτικές και ισοπεδωτικές απόψεις; Άμα ήταν δυνατόν να απαγορευτούν τα ΚΕΣ, γιατί να μην απαγορευτούν με τον ίδιο τρόπο αύριο τα φροντιστήρια και να καταργηθεί η καταραμένη παραπαιδεία, γιατί να μην καταργηθούν μεθαύριο με τον ίδιο τρόπο και όλα τα ιδιωτικά σχολεία για να εκλείψει η εξ ίσου καταραμένη εκπαιδευτική ανισότητα και να μείνουν μόνο τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα, πάσης βαθμίδας, τα οποία -όλοι το ξέρουμε- παρέχουν άριστο εκπαιδευτικό έργο;

2. Να αξιολογηθούν αυστηρά τα ΚΕΣ (και όχι μόνο): Και βέβαια να αξιολογηθούν, αλλά τι θα συμβεί όταν με ακριβώς τα ίδια κριτήρια αξιολογηθούν και τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα, με τις απαράδεκτες κτιριακές εγκαταστάσεις, την ανύπαρκτη υλική υποδομή, με κανονισμό σπουδών που ούτε σε σχολή χορού δεν θα ήταν αποδεκτός, με υπερβολικό αριθμό φοιτητών και με εκπαιδευτικό προσωπικό, στου οποίου τα μέλη συμπεριλαμβάνονται πάρα πολλοί συγγενείς;

Ως λαός και ως κράτος έχουμε ζήσει τα τελευταία 50-60 χρόνια πάμπολλες περιπτώσεις που η διαιώνιση προβλημάτων και η αναβολή της λύσης τους δεν οδήγησε στην εκτόνωση, αλλά στη διόγκωση και στην πανικόβλητη αναζήτηση διεξόδων, πέρα από το οικονομικό και κοινωνικό κόστος που επισώρευσαν αυτά τα προβλήματα στην κοινωνία. Τώρα διαπιστώνουμε και πάλι ότι, το αρχικά ασήμαντο και αστείο θέμα των ΚΕΣ, έφτασε να αποτελεί πλέον κεντρικό αντικείμενο της εκπαιδευτικής πολιτικής της χώρας, με ευκαιρίες για λαϊκισμούς και παραπλάνηση των πολιτών από κάθε ενδιαφερόμενη πλευρά.

Ευχαριστώ πολύ
Στυλ. Φραγκόπουλος
Δρ. Μηχανικός, Καθηγητής

(click)