Διακήρυξη

Η εκπαίδευση και ειδικότερα η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα βρέθηκε και πάλι σε μία κρίση, από την οποία δεν έχει βγει ακόμα και δεν είναι ορατό πότε θα βγει. Κύριο αίτιο αυτής της κρίσης είναι η κακοχωνεμένη αντίληψη που έχουμε (ως λαός) για τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Καίριο συμπληρωματικό αίτιο είναι η δημαγωγική αξιοποίηση της πολιτικής, με την οποία κάθε πολιτικό κόμμα και κάθε παράγοντας έχει, για τα ίδια ακριβώς πράγματα, διαφορετική αντίληψη, ανάλογα αν βρίσκεται στην κυβερνητική ή την αντιπολιτευτική πλευρά.

Στα μέσα προς το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21^ου αιώνα βρισκόμαστε (ως κράτος) στην τελευταία θέση των προετοιμασιών για τον ενιαίο «Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης» (EHEA), με τα αμοιβαία αναγνωριζόμενα πτυχία, την ελεύθερη διακίνηση φοιτητών και εκπαιδευτικών, την ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματος κτλ. Από το έτος 2010 και μετά δεν θα αναγνωρίζονται τα πτυχία αποφοίτων από ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες δεν έχουν εισαγάγει στο σύστημά τους τούς δύο κύκλους σπουδών, bachelor-master.

Πέρα απ' αυτά, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα αποσιώπησαν ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχουν πλέον μη πανεπιστημιακά ΑΕΙ. Τα ΗΒΟ της Ολλανδίας ονομάζονται Universities of Professional Studies. Τα γερμανικά FH ονομάζονται Universities of Applied Science, τα αγγλικά Polytechnics μετονομάστηκαν σε Universities. Στην Ελλάδα παλαντζάρουν ακόμα οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί μεταξύ των συντεχνιών (βλέπε επίσης εδώ).

Ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτές τις καθυστερήσεις και παραλήψεις; Φυσικά οι κυβερνήσεις που βρίσκονταν στην εξουσία από το 2000 και θα βρίσκονται μέχρι το 2010. Γιατί δεν προχώρησαν σ' αυτή την προετοιμασία; Γιατί κάθε κυβέρνηση: α) από τη μία πλευρά έχει να αντιμετωπίσει μια ετερόκλητη συμμαχία ιδεοληπτικών, οι οποίοι πίσω από κάθε αλλαγή και εκσυγχρονισμό διαβλέπουν συνωμοσίες και καταστροφές, ενώ στην πραγματικότητα επιδιώκουν, με σύνθημα το «όχι σε όλα», τη βολική στασιμότητα και β) από την άλλη πλευρά αντιμετωπίζει, πέρα από τον κακό εαυτό τής τσαπατσουλιάς, της απουσίας προγραμματικών στόχων και της αδυναμίας προσανατολισμού, και το πρόσφατο κομματικό παρελθόν της, όπου άλλα έλεγε ως αντιπολίτευση, για άλλα προετοίμαζε τους οπαδούς, τα στελέχη της και την κοινωνία και άλλα είναι υποχρεωμένη, λόγω των κοινών συμφωνιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να εφαρμόσει.

Σε όλα αυτά, τα ΤΕΙ, τα οποία υπάγονται μαζί με τα πανεπιστήμια επίσης στον ενιαίο «Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης», παραμένουν χωρίς έκφραση, άλαλα και άβουλα. Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών είναι απροσανατόλιστη, ανενημέρωτη και χωρίς ουσιαστική εκπροσώπηση, δεδομένου ότι τα υπάρχοντα συνδικαλιστικά όργανα ρυθμίζουν τις επιλογές τους ανάλογα με κομματικές προτιμήσεις και τις συμμαχίες τους εν όψει των όποιων επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων.

Κατά τη διάρκεια των καταλήψεων των τελευταίων εβδομάδων και μηνών, όταν κανείς δεν μπορούσε να μεταβεί στο γραφείο ή στο εργαστήριό του, ακούσαμε από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις και διαβάσαμε σε εφημερίδες ότι το «εκπαιδευτικό προσωπικό του ΤΕΙ Αθήνας απεργεί». Είναι προφανές ότι εγείρεται ένα τεράστιο πλήθος ερωτημάτων, μερικά από τα οποία είναι και τα εξής:

• Τί νόημα έχει η απεργία σε ένα Ίδρυμα που βρίσκεται ήδη από πολλών εβδομάδων υπό κατάληψη; Εκείνοι που έδωσαν τέτοιες πληροφορίες στα ΜΜΕ, γιατί δεν κατήγγειλαν ταυτόχρονα, με την ίδια ανακοίνωση περί (έτσι κι αλλιώς εικονικής) απεργίας και το γεγονός ότι το Ίδρυμα δεν λειτουργεί;
• Από πού προκύπτει ότι αυτές οι «απεργιακές κινήσεις» συγκίνησαν έστω και έναν εκπαιδευτικό; Εκτός αν οι υπεύθυνοι ομολογούν ότι απλά εκτελούσαν βολές συμπαράστασης εκ του μακρόθεν σε αλλότρια συμφέροντα.
  
• Κι εφόσον είναι προφανές ότι επρόκειτο για άκομψη επίδειξη συμπαράστασης, ποιος και πότε ρωτήθηκε αν αυτή ήταν σωστή και η πρέπουσα για τα συμφέροντα του χώρου των ΤΕΙ;
  
• Και τώρα που φαίνεται να έχει λήξει αυτή η αναστάτωση με μοναδικό ορατό αποτέλεσμα άλλη μία υποβάθμιση των θεσμών και των διαδικασιών, ποια συμπεράσματα έχουν βγει για το μέλλον, πότε και πού διατυπώθηκαν και ανακοινώθηκαν αυτά;
• Ποια θέση πήραν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών του ΤΕΙ Αθήνας, μπροστά στο επί τρίμηνο κατειλημμένο Ίδρυμα;
  
• Συμφωνούσαν τελικά με την κατάληψη ή τη θεώρησαν ένα ασήμαντο περιστατικό με μόνες παράπλευρες απώλειες το χρόνο και τις σπουδές 30.000 σπουδαστών;
  
• Πώς κατάφεραν ξαφνικά, οι ίδιοι άνθρωποι που δήθεν είχαν «αποκλειστεί», να επιτύχουν την πραγματοποίηση συνέλευσης του εκπαιδευτικού προσωπικού μέσα σε επί δίμηνο κατειλημμένα κτήρια;
  
• Πότε θα πληροφορηθούμε ποιες συμφωνίες και με ποια ανταλλάγματα κλείστηκαν ώστε να «παραχωρηθούν» επιλεκτικά οι χώροι από τους καταληψίες;

Όλα τα προαναφερόμενα γεγονότα και τα τόσα αναπάντητα ερωτήματα δείχνουν ότι είναι καιρός πλέον να εκφραστούν υπεύθυνα και συγκροτημένα οι απόψεις των εκπαιδευτικών στην τριτοβάθμια τεχνολογική εκπαίδευση. Όσοι πιστεύουμε:

1. ότι το εκπαιδευτικό σύστημα και η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος της χώρας είναι πολύ σημαντικότερα από τα κέφια και τα χουζούρια του κάθε αργόσχολου που παρέμεινε εκπαιδευτικός στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις διαδικασίες των μεταβατικών διατάξεων και έχει ως μοναδικό στόχο του να συνταξιοδοτηθεί χαλαρά και άπραγος,
2. ότι ο χώρος εργασίας των εκπαιδευτικών είναι πολύ σημαντικός, τόσο συμβολικά όσο και ουσιαστικά, ως χώρος διδασκαλίας, έρευνας και κοινωνικής συναναστροφής, ώστε να εγκαταλείπεται έρμαιο σε κομματικούς παραγοντίσκους που δεν έχουν άλλο στόχο ζωής από την αναρρίχηση μέσω των μηχανισμών,
3. ότι οι εκπαιδευτικοί που δεν έμαθαν ούτε το στοιχειώδες, να σέβονται δηλαδή τους συναδέλφους και να μην τους εξευτελίζουν για χάρη μιας στιγμιαίας «επιτυχίας», δεν αξίζουν οποιαδήποτε αναγνώριση και τουλάχιστον δεν πρέπει να τους επιτρέπουμε να μας εκπροσωπούν,

όλοι εμείς πρέπει να μετατρέψουμε την οργή σε δράση, πρέπει να οργανωθούμε σε ένα φορέα που θα διατυπώνει έγκυρα και με σαφήνεια τους στόχους και τα αιτήματα των εκπαιδευτικών, ανεξάρτητα από το ποιοι βρίσκονται στη Διοίκηση του ΤΕΙ, στο Υπουργείο Παιδείας ή στην Κυβέρνηση και χωρίς προσωπικούς στόχους αναρριχήσεως. Πρέπει να δείξουμε ότι δεν θα προσφέρουμε εμείς τη δυνατότητα για εξάσκηση στις αναρριχήσεις σε όλους τους φιλόδοξους που δεν διαθέτουν εκ φύσεως, ανατροφής και παιδείας το ανάστημα για αυτοδύναμη κοινωνική ανάδειξη και προσπαθούν να την επιτύχουν μέσω συμμαχιών και συναλλαγών με ομοίους τους.

Πρέπει να οργανωθούμε, λοιπόν, σε νέες βάσεις όλοι εκείνοι που ενδιαφερόμαστε για την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο της χώρας και των επόμενων γενεών, εκείνοι που δεν έχουμε ανάγκη συναλλαγών και ανταλλαγμάτων για να επιτελέσουμε το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο μας, εκείνοι που σεβόμαστε τους συναδέλφους και τις απόψεις τους και δεν έχουμε κανένα λόγο να τους υποκλέψουμε την ψήφο για να γίνουμε αρεστοί σε οποιεσδήποτε κομματικές ή παρεΐστικες αρχές αναφοράς.

Η ομάδα πρωτοβουλίας για ένα Σύλλογο Τακτικών Εκπαιδευτικών του ΤΕΙ Αθήνας