Προτάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου

για την αναγνώριση πτυχίων

Ο ΓΕΝΙΚΟΣ εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Υβ Μποτ αναπτύσσοντας σήμερα τις προτάσεις του αναφορικά με το ζήτημα της μη αναγνώρισης από την Ελλάδα «των διπλωμάτων που χορηγούνται κατόπιν σπουδών οι οποίες πραγματοποιούνται βάσει συμφωνιών δικαιοχρήσεως μεταξύ ενός πανεπιστημίου κράτους-μέλους της ΕΕ και ενός ιδιωτικού εκπαιδευτικού ιδρύματος εγκατεστημένου στο ελληνικό έδαφος», θεώρησε ότι εν προκειμένω υφίσταται παραβίαση του κοινοτικού Δικαίου και πρότεινε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να αποφανθεί ότι η σχετική ελληνική νομοθεσία θα πρέπει να εναρμονισθεί προς την κοινοτική.

Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η υπόθεση έφθασε στο Λουξεμβούργο κατόπιν προσφυγών 37 πολιτών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στη συνέχεια, η Επιτροπή προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεωρώντας ειδικότερα ότι η Ελληνική Δημοκρατία αρνούμενη να αναγνωρίσει τα διπλώματα αυτά παραβαίνει «τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 1, 3, 4, 8 και 10 της οδηγίας 89/48/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, σχετικά με ένα γενικό σύστημα αναγνωρίσεως των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών».

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας οι νομικοί εκπρόσωποι της Ελλάδας τόνισαν ότι η Ελληνική Δημοκρατία θεωρεί πως δεν υποχρεούται να αναγνωρίσει δίπλωμα που έχει χορηγηθεί από αρχή άλλου κράτους-μέλους, όταν με το δίπλωμα αυτό πιστοποιούνται σπουδές που έχουν πραγματοποιηθεί, εν όλω ή εν μέρει, στο έδαφός της και οι οποίες, σύμφωνα με το ελληνικό Δίκαιο δεν αναγνωρίζονται ως σπουδές τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως. Επίσης, η ελληνική πλευρά επεσήμανε ότι κατά το άρθρο 16 του ελληνικού Συντάγματος η τριτοβάθμια εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από δημόσια ιδρύματα.

Κατά τη διάρκεια της αγόρευσής του ο γενικός εισαγγελέας αναγνώρισε ότι η ιδιαιτερότητα ενός τέτοιου διπλώματος συνίσταται στο γεγονός ότι οι σπουδές δεν έχουν πραγματοποιηθεί στο έδαφος του κράτους-μέλους χορηγήσεως του διπλώματος αυτού, αλλά σε ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα εγκατεστημένο στο έδαφος άλλου κράτους-μέλους. Κατά τον γενικό εισαγγελέα όμως «το επίπεδο του διπλώματος κρίνεται κατά το δίκαιο του κράτους-μέλους χορηγήσεως».

Το γεγονός ότι οι σπουδές έχουν πραγματοποιηθεί, εν όλω ή εν μέρει, σε ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα εγκατεστημένο στο έδαφος του κράτους-μέλους υποδοχής δεν απαλλάσσει το κράτος αυτό από την υποχρέωση να αναγνωρίζει το δίπλωμα που χορηγείται μετά την ολοκλήρωση των σπουδών αυτών. Αν αναγνωριζόταν η ύπαρξη τέτοιας ευχέρειας του κράτους-μέλους, θα ετίθετο εν αμφιβόλω η ίδια η αρχή της αμοιβαίας αναγνωρίσεως, κατέληξε ο γενικός εισαγγελέας.

Ταυτόχρονα όμως ο γενικός εισαγγελέας αναγνώρισε ότι εφόσον υφίστανται ουσιώδεις διαφορές μεταξύ του περιεχομένου της εκπαιδεύσεως στο κράτος-μέλος προελεύσεως (του διπλώματος) και του περιεχομένου της εκπαιδεύσεως στο κράτος-μέλος υποδοχής, το δεύτερο έχει τη δυνατότητα να υποχρεώσει τον κάτοχο του διπλώματος να πραγματοποιήσει πρακτική άσκηση προσαρμογής ή να υποβληθεί σε δοκιμασία επάρκειας. Πρωτίστως δε για τα επαγγέλματα που απαιτούν καλή γνώση των εθνικών Δικαίων.

Εκτός από το ζήτημα της αναγνώρισης των διπλωμάτων ο γενικός εισαγγελέας πρότεινε σήμερα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να θεωρήσει ότι η Ελλάδα παραβίασε το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και για τους κάτωθι δύο λόγους:

• Πρώτον αναθέτοντας στο Συμβούλιο Αναγνωρίσεως Επαγγελματικής Ισοτιμίας Τίτλων Τριτοβάθμιας Εκπαιδεύσεως (ΣΑΕΙΤΤΕ) την αρμοδιότητα να κρίνει αν το εκπαιδευτικό ίδρυμα, στο οποίο πραγματοποίησε την επαγγελματική του εκπαίδευση ο αιτών την αναγνώριση του διπλώματός του, ανήκει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κατά τον γενικό εισαγγελέα, το ΣΑΕΙΤΤΕ είναι αρμόδιο να εξακριβώνει αν ο κάτοχος του διπλώματος διαθέτει την απαραίτητη επαγγελματική πείρα, στην περίπτωση κατά την οποία η διάρκεια της εκπαιδεύσεως υπολείπεται κατά ένα τουλάχιστον έτος αυτής που απαιτείται στην Ελλάδα για την άσκηση του ιδίου επαγγέλματος. Στις άλλες περιπτώσεις παραβιάζεται η οδηγία 89/48.
• Δεύτερον απαιτώντας από τους κατόχους διπλώματος, κατά την έννοια της οδηγίας 89/48, την προσκόμιση βεβαιώσεως του Διαπανεπιστημιακού Κέντρου Αναγνωρίσεως Τίτλων Σπουδών της Αλλοδαπής (ΔΙΚΑΤΣΑ) περί ακαδημαϊκής ισοτιμίας και την επιτυχή συμμετοχή τους σε εξετάσεις, προκειμένου να εγγραφούν στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας. Κατά τον εισαγγελέα η απαίτηση αφενός προσκομίσεως βεβαιώσεως του ΔΙΚΑΤΣΑ περί ισοτιμίας του διπλώματος και αφετέρου επιτυχούς συμμετοχής σε προφορικές εξετάσεις, όσον αφορά τους κατόχους αλλοδαπού διπλώματος το οποίο έχει αναγνωρισθεί από το ΣΑΕΙΤΤΕ, αντιβαίνει στο άρθρο 3, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α΄, της οδηγίας 89/48.

Τέλος, κατά τον γενικό εισαγγελέα η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι το ελληνικό σύστημα εξελίξεως της σταδιοδρομίας των δημοσίων υπαλλήλων εμποδίζει τους κατόχους διπλωμάτων, κατά την έννοια της οδηγίας 89/48, να επικαλούνται τον επαγγελματικό τίτλο τους προκειμένου να καταταγούν σε ανώτερο μισθολογικό κλιμάκιο. Επί του θέματος αυτού ο γενικός εισαγγελέας απέρριψε την προσφυγή της Επιτροπής κατά της Ελλάδας.

(www.kathimerini.gr, 19/4/2007)

Η επόμενη ημέρα των καταλήψεων

Ας το ξεκαθαρίσουμε. Ενα ανήσυχο και ευαίσθητο κομμάτι των φοιτητών μας βρέθηκε στους δρόμους και στις καταλήψεις. Τα παιδιά της «γενιάς των 700 ευρώ» φοβούνται ότι η ζωή τους θα είναι χειρότερη από εκείνη των γονιών τους. Βλέπουν γύρω τους ασχήμια, αδικία και ανασφάλεια. Είναι οργισμένοι. Αλλά κάνουν λάθος στη μέθοδο του αγώνα που επέλεξαν.

Τις συλλογικές πράξεις δεν κρίνουν οι προθέσεις αλλά τα αποτελέσματα. Η επόμενη ημέρα των καταλήψεων βρίσκει τα πτυχία των φοιτητών μας πιο υποβαθμισμένα, τη δημόσια εκπαίδευση πιο απαξιωμένη, τους αποφοίτους του εξωτερικού ακόμη πιο έτοιμους να πάρουν τις καλές δουλειές. Και δεν φταίει για αυτό ο (άτολμος, αποσπασματικός, αλλά πάντως οριακά βελτιωτικός) νόμος-πλαίσιο της κυβέρνησης.

Οσοι εντίμως είδαν στο κίνημα των καταλήψεων μια προοδευτική δυναμική αντίστασης στις διευρυνόμενες ανισότητες που παράγει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, θα έπρεπε ήδη να ανησυχούν. Το κίνημα της τελευταίας χρονιάς αφήνει πίσω του κατεστραμμένες δημόσιες υποδομές και χιλιάδες ώρες χαμένης δουλειάς στο πανεπιστήμιο. Α, ναι, και ένα διάχυτο αίτημα «τάξης και ασφάλειας». Τροφή στις συντηρητικότερες δυνάμεις της κοινωνίας, και εν δυνάμει απειλή για το δημοκρατικό κεκτημένο του δημόσιου πανεπιστημίου. Η ετερογονία των σκοπών - που θα λέγανε και οι φιλόσοφοι.

Αν κάτι μπορεί να αναβαθμίσει τα δημόσια ΑΕΙ, να βελτιώσει τις προοπτικές των αποφοίτων μας, δεν θα προέλθει από τη διαμαρτυρία κατά πάντων, ούτε από τη λογική της σύγκρουσης που αρνείται χωρίς να προτείνει. Υπάρχει έλλειμμα μεταρρύθμισης και επείγουσα ανάγκη διαρκούς αναβάθμισης στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Δεν καλύπτεται με κραυγές δαιμονοποίησης ούτε εξαντλείται στα -βάσιμα- οικονομίστικα αιτήματα. Απαιτεί καθημερινή συλλογική προσπάθεια, στα αμφιθέατρα, στα εργαστήρια, στα όργανα διοίκησης, μέσα στο πανεπιστήμιο.

Η πιο επικίνδυνη ζημιά είναι διαρκέστερου χαρακτήρα. Ενας ολόκληρος πολιτικός χώρος έχει αναγάγει το «δεν συζητάω-δεν διαπραγματεύομαι» σε σημαία αγωνιστικότητας και ιδεολογικής καθαρότητας. Το πανεπιστήμιο εισήλθε αβρόχοις ποσί σε μια κουλτούρα ανομίας. Μια γενιά φοιτητών κοινωνικοποιείται στη λογική -και στη μέθη- της σύγκρουσης. Μαθαίνει στην πράξη ότι οι κανόνες υπάρχουν για να καταλύονται, ότι οι πράξεις μας δεν έχουν συνέπειες αν οι συνέπειες δεν μας βολεύουν, ότι τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στον ακραίο βολονταρισμό της ρήξης.

Πέρα από κάθε μέτρο και αναλογικότητα, η επανεκλεγείσα ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ κήρυξε εκστρατεία αντίστασης και πολιτικής ανυπακοής, δυσανάλογη με τις οριακές τροποποιήσεις που επιφέρει ο νέος νόμος. Η δημοκρατία γνωρίζει αρκετές θεμιτές οδούς έκφρασης της πολιτικής διαφωνίας. Η άρνηση εφαρμογής του νόμου δεν συγκαταλέγεται σε αυτές. Στην παγκόσμια ιστορία των πολιτικών δικαιωμάτων γνωρίσαμε την πολιτική ανυπακοή, ως οχυρό αντίστασης σε ρατσιστικά και τυραννικά καθεστώτα. Τώρα θα τη μάθουμε και ως κίνημα ενάντια στον τετραετή ακαδημαϊκό προγραμματισμό.

Η ανεκτικότητα και η ελευθερία, πεμπτουσία του δημοκρατικού πανεπιστημίου, στηρίζονται σε μια λεπτή ισορροπία, ένα σιωπηρό κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Οταν οι επιτροπές κατάληψης εισβάλλουν στις συγκλήτους εκβιάζοντας τη λήψη αποφάσεων της αρεσκείας τους, τότε το σιωπηρό αυτό συμβόλαιο, που συγκροτεί το πανεπιστήμιο ως κοινότητα αυτοπεριφρουρούμενης ελευθερίας, έχει πλέον καταλυθεί.

Οταν η άσκηση των δικαιωμάτων δεν εξισορροπείται, από μέτρο ευθύνης καταλήγει σε αυθαιρεσία. Η αυθαιρεσία υποσκάπτει τα δικαιώματα, δημιουργώντας συνθήκες απονομιμοποίησής τους. Τότε το φιλελεύθερο πανεπιστήμιο της ανοχής καταντά εστία δυσανεξίας. Πόσο έτοιμοι είναι οι εξεγερμένοι φοιτητές να ανεχθούν και να σεβαστούν την αντίθετη άποψη, χωρίς ο φορέας της να κινδυνεύει με προπηλακισμό; Εκεί δίνει τις καθημερινές εξετάσεις της η πανεπιστημιακή ελευθερία - και εκεί αποτυγχάνει.

Το αίτημα ανάληψης ευθυνών αφορά πρωτίστως τους ίδιους τους πανεπιστημιακούς. Από πέρυσι το καλοκαίρι, εκατοντάδες μέλη ΔΕΠ τίμησαν με την υπογραφή τους κείμενα που ζητούσαν συγκεκριμένες θεσμικές αλλαγές στα ΑΕΙ. Οι «χίλιοι» - όπως τους βάφτισαν τα ΜΜΕ - αναζήτησαν ευρύτερες συναινέσεις, επιχειρώντας από τα κάτω να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση αναβάθμισης του πανεπιστημίου. Στα λουκέτα, στις μολότοφ και στα δακρυγόνα αντέταξαν επεξεργασμένες προτάσεις ουσίας, σώζοντας την τιμή του δημόσιου πανεπιστημίου. Δεν κατόρθωσαν όμως να επικρατήσουν στους συσχετισμούς. Στις εκλογές για την ανάδειξη συνέδρων της ΠΟΣΔΕΠ ψήφισαν περίπου 3.000, επί συνόλου 9.000 μελών ΔΕΠ. Η συμμετοχή δεν ήταν αρκετή για να ανακόψει τη δυναμική της πόλωσης. Επικράτησαν οι ιδεολογικά συσπειρωμένοι και καλύτερα οργανωμένοι. Ας φροντίσουμε την επόμενη φορά να είμαστε εκεί.

(Γ. Παγουλάτος, αναπληρωτής καθηγητής του
Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, TO BHMA, 15/4/07)

Αίτηση εγγραφής μέλους:

Παρακαλούμε να εκτυπώσετε αυτή την αίτηση ή να κατεβάσετε το ίδιο έντυπο από το Internet και να το παραδώσετε συμπληρωμένο σε ένα από τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου.

Αίτηση εγγραφής μέλους στο Σύλλογο Τακτικών Εκπαιδευτικών (ΣΤαΕ) ΤΕΙ Αθήνας
Παρακαλώ να με εγγράψετε μέλος στον ΣΤαΕ ΤΕΙ Αθήνας:
Επώνυμο:________________________________					Όνομα:___________________
Τμήμα: _________________________________					Σχολή:___________________
Ανώτερος επιστημονικός τίτλος: __________________________________________
Εκπαιδευτική Ιδιότητα: _________________________________________________
Μέλος τακτικό:		Πάρεδρο:		Επίτιμο:		Έκτακτο:
Ημερομηνία:_______________
Υπογραφή υποψήφιου μέλους: ____________________
Συνυπογραφή αίτησης από τρία τακτικά μέλη του Συλλόγου: 1. 2. 3.
Το Δ.Σ. του ΣΤαΕ ενέκρινε/απέρριψε την εγγραφή τού/τής ανωτέρω στη συνεδρίασή του τής: ________ με ψήφους: _________
Τα Μέλη του Δ.Σ.: .

Τα πανεπιστήμια ανοίγουν αλλά δεν είναι πια τα ίδια

Η πολύμηνη διαπάλη -που σφραγίστηκε από διαρκείς κινητοποιήσεις φοιτητών και συνδικαλιστικών ηγεσιών- σχετικά με τις προοπτικές των πανεπιστημίων πέρασε από την αρχική άρνηση στην εκ των πραγμάτων ανάπτυξη ενός διαλόγου μοναδικού σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο ως προς την έκταση και την έντασή του.

Οι φορείς του διαλόγου ξέφυγαν από τα στερεότυπα, αναπτύχθηκαν πρωτοβουλίες, αρθρώθηκε ένας λόγος που αντιπαρέρχεται την καθεστηκυία νοοτροπία και τα ιδεολογικά πρότυπα, ζητά να δει την πραγματικότητα των ΑΕΙ, δεν είναι ικανοποιημένος με το σημερινό επίπεδο λειτουργίας τους και προβληματίζεται για τις προοπτικές τους. Συχνά αρκετοί προσπαθούν να ταυτίσουν το επίπεδο διοικητικής λειτουργίας των ΑΕΙ, το οποίο πάσχει βαριά, με το εν γένει επιστημονικό τους επίπεδο και με την πορεία ζωής ανθρώπων που εργάζονται σε αυτά δυο-τρεις δεκαετίες, ώστε επικαλούμενοι μιαν αντίληψη συλλογικής ευθύνης να παραπέμψουν τις ουσιαστικές αλλαγές στην επόμενη γενιά μετά τη συνταξιοδότηση της γενιάς της μεταπολίτευσης. Είμαστε όλοι μέσα στο παιχνίδι, από αλλού ίσως άρχισε και αλλού κατέληξε. Για δημοκρατία μιλούσαμε, αλλά καταλήξαμε σε φαινόμενα ομαδοποιήσεων μελών ΔΕΠ, μπροστά στα οποία μερικές φορές ακόμη και οι παλιές έδρες ωχριούν. Για διάλογο μιλήσαμε, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις βρισκόμαστε μπροστά σε μιαν άρνηση διαλόγου, που είναι ανάλογη αυτής των παλιών καθηγητών του τέλους της δεκαετίας του 1970. Σήμερα το καλύτερο, βέβαια, είναι να παραμερίσουμε το παρελθόν και να δούμε τις προοπτικές. Ο τίτλος του σημειώματος στηρίζεται στο γεγονός ότι σήμερα πια μπορεί κανείς να μιλά στα ελληνικά πανεπιστήμια για τα προβλήματα που συζητιούνται στην Ευρώπη, πράγμα αδύνατο πριν από ένα-δυο χρόνια και αυτό κανένας δεν μπορεί να το πάρει πίσω.

Ο νόμος που ψηφίστηκε, πέρα από τις επιμέρους ρυθμίσεις που πάντα επιδέχονται βελτιώσεις και επεξηγήσεις, αφορά ουσιαστικά δύο θέματα. Πρώτον, το άσυλο, για το οποίο συγκεκριμενοποιεί την ευθύνη τήρησής του στις πρυτανικές αρχές, καταργώντας τη σημερινή παραλυτική νομική δυσλειτουργία που το μετέτρεψε σε πηγή ανομίας, η οποία στη συνέχεια διαχέεται σε όποιο σημείο των πανεπιστημιακών χώρων επιθυμεί κανείς, εάν διαθέτει «τον κατάλληλο συσχετισμό». Δείτε την πρόσφατη καταγγελία της Πρυτανείας του ΕΜΠ για άσκηση βίας. Αναφέρεται κομψά στην υπέρβαση των ορίων της ακαδημαϊκής συμπεριφοράς σε μια συνεδρίαση Συγκλήτου, της οποίας όμως την απόφαση τοποθετεί στην κορυφή της ιστοσελίδας, δηλαδή του δημόσιου προσώπου, του Ιδρύματος. Η άλλη θεμελιώδης ρύθμιση αφορά τον 4ετή προγραμματισμό - απολογισμό σε συνάφεια με την αξιολόγηση των ΑΕΙ. Είναι προφανές ότι οι ελλείψεις και τα προβλήματα που έχουν επισημανθεί μπορούν και πρέπει να αντιμετωπιστούν, όπως π.χ. η θεσμοθέτηση μηχανισμών επίλυσης διαφορών. Ομως, η κατηγορηματική άρνηση της υλοποίησης της διαδικασίας προγραμματισμού - απολογισμού υποδηλώνει ακραίο ελιτισμό και συντεχνιασμό. Το να ζητάς χρήματα του λαού χωρίς απολογισμό δεν είναι υπερασπίσιμη πολιτική, είναι αντιλαϊκή, γι' αυτό και οι σκληροί υπερασπιστές της δεν την προβάλλουν έντονα προτάσσοντας διαδικαστικά εμπόδια. Επίσης, αυτή η άρνηση είναι παντελώς άσχετη με την επιθυμητή από την τεράστια πλειοψηφία των πανεπιστημιακών της αυτοτέλειας των ΑΕΙ, πλην βέβαια των εμφανισθέντων πρόσφατα στην ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ δημόσιων υποστηρικτών του Λισένκο, εμβληματικού αντιπάλου της επιστημονικής αξιοπρέπειας τον 20ό αιώνα.

Συχνά λέγεται ότι ο νόμος αυτός είναι μια πολύ μικρή μεταρρύθμιση. Αυτό είναι γεγονός. Το μέγεθος, όμως, των αντιδράσεων που συνάντησε συνδέεται με ένα πραγματικό γεγονός. Θίγει κατεστημένα συμφέροντα και τοπικές εξουσίες στα ΑΕΙ ή, ακριβέστερα, διαμορφώνει την προοπτική του περιορισμού τους. Είναι ευχάριστη η απάλειψη στον νέο νόμο της προηγούμενης νομοθετικά θεσπισμένης διαφωτιστικής αποστολής των ΑΕΙ σε σχέση με τους φοιτητές τους γιατί, όπως ξέρουμε ήδη από τον Σωκράτη, η αρετή δεν διδάσκεται, υποδεικνύεται. Ο νόμος ψηφίστηκε μόνο από την πλειοψηφία, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση έχει στο πρόγραμμα της παρόμοιες θέσεις. Η μεταρρύθμιση θα ουσιαστικοποιηθεί μόνο εάν τα δύο αυτά κόμματα βρουν μετά τις εκλογές κοινό λόγο για τα πανεπιστήμια, εξαντλήσουν τα περιθώρια διαλόγου με τις δυνάμεις της Αριστεράς και βέβαια επιδιώξουν πραγματικό διάλογο και ουσιαστική συναίνεση με την πανεπιστημιακή κοινότητα. Η συζήτηση μόλις άρχισε, τα προβλήματα δεν είναι κύρια νομοθετικού χαρακτήρα αλλά νοοτροπιών. Ο διάλογος θα ενισχυθεί εάν αποκτήσει και επιστημονικά χαρακτηριστικά και δεν στηρίζεται μόνο σε προσωπικές εμπειρίες και πεποιθήσεις, αλλά και στην επεξεργασμένη και κατατεθειμένη διεθνή πείρα. Να υπάρξουν πραγματολογικές μελέτες, δείτε π.χ. αυτές του ΑΠΘ, όπου εύκολα προέκυψε ότι οι φοιτητές γίνονται «αιώνιοι» λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος, σε μερικές περιπτώσεις ήδη από το δεύτερο εξάμηνο των σπουδών τους.

Οι φοιτητές βρέθηκαν στους δρόμους για δέκα μήνες, σε ένα κίνημα το οποίο, αν και δεν έγινε πλειοψηφικό, πρέπει να απασχολήσει όλους. Οι φοιτητές λίγο ασχολήθηκαν με τις συγκεκριμένες διατάξεις του νόμου, συχνά κατήγγειλαν τον εναγκαλισμό των ΑΕΙ από τις επιχειρήσεις, οι οποίες στη χώρα μας, όπως όλοι γνωρίζουν, σε αντίθεση με τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, ελάχιστα ασχολούνται με την πανεπιστημιακή έρευνα. Οι φοιτητές διαμαρτύρονται για την αβεβαιότητα της επαγγελματικής προοπτικής τους. Είναι ίσως η πρώτη γενιά η οποία, όπως λένε διεθνώς οι ειδικοί ερευνητές, θα ζήσει πιο δύσκολα από τους γονείς της. Είχαμε και στη χώρα μας μιαν απότομη μεγέθυνση της ανώτατης εκπαίδευσης σύμφωνα και με τις διεθνείς τάσεις. Ομως, η μαζικοποίηση έγινε «α λα ελληνικά» και στο πλαίσιο μιας οικονομίας που δυσκολεύεται να μεταβεί στην οικονομία της γνώσης. Ταυτόχρονα, όμως, είναι γεγονός ότι συχνά στις κινητοποιήσεις πρωτοστατούν και φοιτητές που κατά τεκμήριο έχουν το μικρότερο επαγγελματικό πρόβλημα. Ενδεχομένως η αναζήτηση αξιών σε μια κοινωνία με πολλά προβλήματα στο πεδίο αυτό να ωθεί τους νέους ανθρώπους στις κινητοποιήσεις, όπως επίσης και μια τάση μίμησης αναφορικά με παλιότερες γενιές. Σε κάθε περίπτωση, η συστηματική διερεύνηση των τάσεων αυτών θα μας ωφελήσει όλους.

(του Μιχάλη Ασημακόπουλου, Αναπλ. καθηγητή ΕΜΠ
ιστορικών σπουδών της επιστήμης, Ελευθεροτυπία, 6/4/07)

Το κίνημα του «όχι σε όλα»

Χθες (9/1/2007) η «Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού των ΑΕΙ» (η μετεξέλιξη του παλιού κινήματος των «βοηθών») περικύκλωσε τη Βουλή, απαιτώντας να μην αναθεωρηθεί το «άρθρο 16». Λογική η κινητοποίηση, ειδικά για εκείνους που σιτίζονται από το τέλμα της Ανώτατης Παιδείας, αλλά όλοι συμφωνούν ότι το πράγμα σ’ αυτόν τον τομέα έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Ολοι γνωρίζουν ότι τα Πανεπιστήμια παράγουν χαρτιά χωρίς καμιά ακαδημαϊκή αξία, και αποφοίτους χωρίς μόρφωση. Ολοι βλέπουν το κατάντημα των ΑΕΙ και ξέρουν ότι αυτό οφείλεται αφενός στη χαμηλή τους χρηματοδότηση και αφετέρου στην αδιαφορία των ίδιων που σήμερα διαδηλώνουν για να μην αλλάξει το άρθρο 16.

Το αστείο είναι πως το ξέρει και η ΠΟΣΔΕΠ. Ή έτσι τουλάχιστον διακηρύσσει. Ισχυρίζεται ότι τα μέλη ΔΕΠ αγωνίζονται για «την αναβάθμιση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης, για ένα καλό και ισχυρό δημόσιο πανεπιστήμιο».

Κανείς δεν διαφωνεί στα ρητορικά σχήματα περί «αναβάθμισης του δημόσιου πανεπιστημίου προς όφελος των φοιτητών και της κοινωνίας», όπως κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει στο αίτημα «να είναι όλοι οι άνθρωποι υγιείς, όμορφοι και πλούσιοι». Εκεί που μοιάζει να διαφωνούν είναι στα μέσα. Και το ζήτημα είναι ότι σε όποια μέσα κι αν προτάθηκαν η ΠΟΣΔΕΠ λέει πάντα όχι. Είπε:

• Όχι στην αλλαγές του νόμου-πλαισίου για τα ΑΕΙ διότι «συρρικνώνουν τη δημοκρατική και ακαδημαϊκή λειτουργία μέσα στο Πανεπιστήμιο και θα επιβάλουν δομές και σχέσεις αυταρχικές, μια κοινωνική και πολιτισμική οπισθοδρόμηση».
• Όχι στη «βάση του 10» διότι είναι ταξικό μέτρο.
• Όχι στο «Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης», διότι «είναι ο μηχανισμός για την αναγνώριση των τίτλων σπουδών κάθε προέλευσης, που θα λειτουργήσει ισοπεδωτικά για το πανεπιστημιακό μας σύστημα».
• Όχι στα μέτρα «Διασφάλισης της ποιότητας της Ανώτατης Εκπαίδευσης» διότι θα «ακολουθήσουν η αγοραία πιστοποίηση και το σήμα ποιότητας μέσω της αξιολόγησης».
• Όχι στη «Διά Βίου Εκπαίδευση» διότι «δημιουργεί δομές, στο εσωτερικό των ΑΕΙ, οι οποίες θα λειτουργούν χωρίς αποτελεσματικό έλεγχο από τα όργανα των Πανεπιστημίων». Φυσικά είπαν:
  
• Όχι στην παρακράτηση ημερομισθίων μελών ΔΕΠ που απήργησαν (επαναστάτες με τα λεφτά των άλλων, δηλαδή) και όχι στο ευρωπαϊκό σύστημα αξιολόγησης διότι «στοχεύει στην ένταξη του πανεπιστημίου στον ευρωπαϊκό χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης που καθορίζει για τη μαζική εκπαίδευση ως σκοπό την παραγωγή απασχολήσιμων και γρήγορα αναλώσιμων αποφοίτων».

Εντάξει! η ευρωπαϊκή αξιολόγηση είναι «κακός νεοφιλελευθερισμός!». Αλλά όταν, πριν από λίγο καιρό ξεκίνησε μια διαδικασία στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας εσωτερικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών τους λειτουργιών, η ΠΟΣΔΕΠ πάλι αντέδρασε: «Η ΕΓ της ΠΟΣΔΕΠ καταδικάζει την πρωτοβουλία των πρυτανικών αρχών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, οι οποίες επιχειρούν να δρομολογήσουν διαδικασίες "εσωτερικής αξιολόγησης"... καλεί τις πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας να σταματήσουν αμέσως κάθε διαδικασία προώθησης και επιβολής της "εσωτερικής αξιολόγησης", να σεβαστούν τις αποφάσεις του πανεπιστημιακού κινήματος και να υπερασπιστούν το δημόσιο, δωρεάν και κοινωνικό χαρακτήρα του Πανεπιστημίου».

Η ΠΟΣΔΕΠ λοιπόν, λέει «όχι» και στην εσωτερική αξιολόγηση. Και για να μην τους αδικήσουμε, πρέπει να επισημάνουμε ότι λένε κι ένα «ναι»: στην «αύξηση του βασικού μισθού κατά 20% και την ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό».

Αυτό λοιπόν το «κίνημα του όχι σε όλα» κλείνει σήμερα το κέντρο της Αθήνας, ζητώντας να παραμείνει το τέλμα ανέγγιχτο. Αλλά μεταξύ μας: κι εσείς αν βρίσκατε τον μήνα που τρέφει τους έντεκα δεν θα δίνατε λυσσαλέα μάχη για να μην αλλάξει τίποτε; Να προστατεύσετε τα κεκτημένα από οποιοδήποτε ανταγωνισμό;

(του Πασχου Mανδραβελη, Καθημερινή, 10/1/2006)

Ρυθμίσεις στο ΤΕΙ Αθήνας μετά τις καταλήψεις

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ Τ.Ε.Ι. ΑΘΗΝΑΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 9

Αιγάλεω, σήμερα 4-4-07 ημέρα Τετάρτη και ώρα 9.00 π.μ. στη Αίθουσα Συνεδριάσεων του ΤΕΙ-Α συνήλθε εκτάκτως σε συνεδρίαση το Συμβούλιο του ΤΕΙ-Α υπό την Προεδρία του Προέδρου του ΤΕΙ κ. Δ.Νίνου, στην οποία είναι παρόντες: οι Αντιπρόεδροι κ.κ.: Μ.Μπρατάκος, Α.Καμμάς, οι Δ/ντές των Σχολών κ.κ.: Ν.Χιωτίνης, Ε.Ευθυμιάτου-Πουλάκου (Αν.), Ε.Πρωτόπαπα, Δ.Βάττης, Ι.Τσάκνης και η Γεν. Γραμματέας του ΤΕΙ-Α κα Κ.Μασούρα.

Τα πρακτικά τηρήθηκαν από την Γραμματέα του Συμβουλίου του ΤΕΙ κα Αφρ.Λάσκαρη διοικητική υπάλληλο του Ιδρύματος του κλάδου ΠΕ, που ορίστηκε με την αριθ. ΦΑ/3573/2-4-2003 απόφαση Προέδρου του ΤΕΙ Αθήνας.

ΘΕΜΑ: ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΑ

«Προγραμματισμός Εκπαιδευτικής Διαδικασίας και Εγγραφών»

Το Συμβούλιο του ΤΕΙ-Αθήνας μετά από προτάσεις των Σχολών ΤΕΙ-Α και προκειμένου να εξομαλυνθεί η εκπαιδευτική διαδικασία λόγω των επαναλαμβανόμενων καταλήψεων του Ιδρύματος,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ:

Α) Διδασκαλία Μαθημάτων

1. Το εαρινό εξάμηνο 2006-2007 αρχίζει τη ΔΕΥΤΕΡΑ 16-04-2007 και τελειώνει την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22-06-2007, με τη συμπλήρωση δέκα (10) εβδομάδων διδασκαλίας.
2. Το εαρινό εξάμηνο θα συνεχιστεί για δύο (2) εβδομάδες από τη ΔΕΥΤΕΡΑ 27-08-2007 έως την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 07-09-2007 ώστε να συμπληρωθούν συνολικά δώδεκα (12) εβδομάδες διδασκαλίας.
3. Το χειμερινό εξάμηνο 2007-2008 θα αρχίσει τη ΔΕΥΤΕΡΑ 08-10-2007.

Β) Εξετάσεις

1. Οι εξετάσεις του χειμερινού εξαμήνου 2006-2007 θα διεξαχθούν από τη ΔΕΥΤΕΡΑ 25-06-2007 έως την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 06-07-2007.
2. Οι εξετάσεις του εαρινού εξαμήνου 2006-2007 θα διεξαχθούν ως εξής:

Από τη ΔΕΥΤΕΡΑ 10-09-2007 έως την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21-09-2007, α' περίοδος
Από τη ΔΕΥΤΕΡΑ 24-09-2007 έως την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 05-10-2007, β' περίοδος

Γ) Εγγραφές

1. Οι εγγραφές για το εαρινό εξάμηνο 2006-2007 θα γίνουν παράλληλα με τα μαθήματα από τη ΔΕΥΤΕΡΑ 16-04-2007 έως την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20-04-2007.
2. Οι εγγραφές για το χειμερινό εξάμηνο 2007-2008 θα γίνουν παράλληλα με τα μαθήματα από τη ΔΕΥΤΕΡΑ 08-10-2007 έως την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12-10-2007.
3. Κατ’ εξαίρεση και μόνο για το εαρινό εξάμηνο 2006-2007 δε θα ισχύσουν οι αλυσίδες προαπαιτουμένων στις δηλώσεις μαθημάτων.
4. Δηλώσεις μαθημάτων για το εαρινό εξάμηνο μέχρι 45 ώρες.

Δ) Συμπληρωματικά Μαθήματα

1. Τα εργαστηριακά μαθήματα που κατά τη διάρκεια του χειμερινού εξαμήνου 2006-2007 συμπλήρωσαν τουλάχιστον οκτώ (8) εργαστηριακές ασκήσεις κατοχυρώνονται. (Αυτό εξάλλου είναι το όριο των 2/3 των δώδεκα (12) συνολικά ασκήσεων που έπρεπε να είχαν πραγματοποιηθεί κατ’ ελάχιστον).
2. Κατά τη διάρκεια του εαρινού εξαμήνου από τη ΔΕΥΤΕΡΑ 16-04-2007 έως την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27-04-2007 θα πραγματοποιηθούν συμπληρωματικά μαθήματα μέχρι δύο (2) εργαστηριακών ασκήσεων, ώστε να συμπληρωθεί ο ελάχιστος αριθμός των οκτώ (8) εργαστηριακών ασκήσεων.

Ε) Πρακτική Άσκηση

Μόνο για το εαρινό εξάμηνο 2006-2007 δίνεται η δυνατότητα στους φοιτητές να πραγματοποιήσουν την πρακτική τους άσκηση εάν οφείλουν 4 μαθήματα ειδικότητας.

ΣΤ) Γενικά

1. Οι αποφάσεις αυτές ισχύουν με την προϋπόθεση ότι θα λήξουν οι καταλήψεις την 16η–04-2007 και το Ίδρυμα θα λειτουργεί πλήρως κατά τη διάρκεια του εαρινού εξαμήνου.
2. Οι διδάσκοντες καθηγητές οφείλουν να δηλώσουν άμεσα στις Γραμματείες των Τμημάτων τους ποια μαθήματα έχουν ολοκληρωθεί και ποια όχι, με ευθύνη των ιδίων αλλά και των Υπευθύνων Τομέων και των Προϊσταμένων των Τμημάτων. Άλλωστε η καταγραφή αυτή πρέπει να είναι ήδη γνωστή στα Τμήματα από προηγούμενες αποφάσεις του Συμβουλίου Τ.Ε.Ι.

Η υποκρισία ως προς την αξιολόγηση των ΑΕΙ

Η διαστροφή των συνταγματικών διατάξεων περί ανωτάτης παιδείας, που τη θέλουν αυτόνομη και αυτοτελή αλλά δεν ορίζουν την αυτονομία και αυτοτέλεια, συνδυάζεται με την αμάθεια του δημόσιου διαλόγου και παράγει τη σημερινή σύγχυση. Ενα από τα κύρια σημεία σύγχισης είναι η αξιολόγηση των ΑΕΙ και οι υποκριτικές αμφιβολίες περί της συνταγματικότητάς της. Υποκρύπτουν απλά τη βούληση ασυδοσίας των ΑΕΙ, στην οποία πλέον συγκλίνουν καθηγητές και φοιτητές, επειδή αμφότεροι θίγονται. Θίγονται υπό την έννοια ότι αποκαλύπτεται η ατυχής πενία των καθηγητών και η συνακόλουθη πενία των φοιτητών. Ας σημειωθεί λοιπόν ο δεκάλογος της αξιολόγησης των ΑΕΙ:

1. Η αξιολόγηση δεν είναι κύρωση. Δεν τιμωρεί κανέναν. Ο καθηγητής μένει καθηγητής και ο φοιτητής μένει φοιτητής. Αλλά δεν κρύβεται.
2. Η αξιολόγηση δεν είναι κύρωση, είναι όμως γνωστοποίηση των επιδόσεων των ΑΕΙ. Ξέρει ο καθηγητής ποιον έχει συνάδελφο και ο φοιτητής ποιον έχει δάσκαλο, αλλά και ο καθηγητής ποιον έχει φοιτητή. Και αποφασίζει αν τον θέλει ή αν έχει αλλού καλύτερους συναδέλφους, καλύτερους φοιτητές, διότι απ' αυτό εξαρτάται αν η δουλειά του είναι απόλαυση ή -όπως σήμερα- μαρτύριο.
3. Η αξιολόγηση δεν αφορά χρήματα, διότι το κέντρο βάρους της είναι η διδασκαλία. Αν πηγαίνει ο δάσκαλος στο μάθημα, στο γραφείο, στις εξετάσεις, ή αν περί άλλα τυρβάζει: κομματικά, συνδικαλιστικά, επαγγελματικά ή και άλλα.
4. Η αξιολόγηση αφορά κυρίως τους φοιτητές. Γι' αυτό φωνάζουν. Θα δείξει πόσοι σπουδάζουν, πόσοι και πώς περνούν τις εξετάσεις, πότε τις περνούν. Και μ' αυτό θα δείξουν την απόδοση του δασκάλου. Δεν χρειάζεσαι μισθό επιχειρηματία για να διδάξεις και να εξετάσεις. Οι αποτυχίες των φοιτητών είναι αποτυχία των δασκάλων.
5. Η αξιολόγηση δεν είναι ανάκριση ή εξουσία, είναι απλώς και μόνον συγκέντρωση πληροφοριών, τις οποίες δίνει η ίδια η ακαδημαϊκή κοινότητα. Είναι το time sheet των δασκάλων, που δικαιούται να ζητήσει κάθε εργοδότης, και κρίσεις του φοιτητή για τον δάσκαλό του.
6. Η αξιολόγηση είναι, λοιπόν, συγκέντρωση στοιχείων, υποχρεωτική βεβαίως. Ο λόγος της επιβολής της υποχρέωσης αυτής είναι η απροθυμία ή αδυναμία εκούσιας παρακολούθησης του έργου των δασκάλων από τους ίδιους, αφού κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει, και αφήνει όλα τα νοσηρά περιστατικά να ζουν και να βασιλεύουν.
7. Η αξιολόγηση είναι η δημοκρατικότερη διαδικασία των αγγλοσαξονικών ΑΕΙ, τα οποία σε τακτά διαστήματα ρωτούν ανωνύμως, γενικώς και εγγράφως τους φοιτητές κάθε μαθήματος να πουν τι βλέπουν στο δάσκαλό τους -αν έρχεται διαβασμένος, στην ώρα του, αν η βαθμολογία του είναι ικανοποιητική, αν τα διδασκόμενα βιβλία είναι σύγχρονα ή απαρχαιωμένα, αν εξετάζονται σε όλη τους την έκταση ή σε τμήμα τους, μικρό ή μεγάλο και γιατί, αν έχουν επαφή με το δάσκαλο, αν έχει ευχέρεια απάντησης σε απορίες ή απλώς τους διαβάζει το μάθημα που έχει μάθει.
8. Η αξιολόγηση της έρευνας πάλι δεν είναι ανάκριση. Είναι μια συγκέντρωση πληροφοριών για το αν ο δάσκαλος πήγε και σε ποια συνέδρια, αν μίλησε και έγραψε, αν έχει μεταπτυχιακούς φοιτητές και σε ποια θέματα, αν έχει διδάκτορες, πόσοι είναι οι υποψήφιοι διδάκτορες (για να πάρουν αναβολή από το στρατό) και πόσοι αυτοί που τελειώνουν τη διατριβή (απειροελάχιστο ποσοστό του συνόλου), πόσο καιρό χρειάστηκαν να τελειώσουν και τι βαθμό πήραν.
9. Η αξιολόγηση δεν γίνεται από το κράτος. Γίνεται από τους ίδιους τους καθηγητές και κυρίως τους φοιτητές, που δίνουν οι ίδιοι τις πληροφορίες που έχουν. Τα ερωτήματα στα οποία απαντούν είναι προκαθορισμένα και όχι ad hoc κάθε φορά, δηλαδή δεν αποτελούν gallop ευκαιριακού σκοπού. Δεν αφήνουν περιθώριο προσαρμογής ή αλλαγής κατά περίπτωση ή υποκειμενικής διατύπωσης. Είναι ενιαία για όλους τους δασκάλους όλων των ΑΕΙ κάθε μαθήματος.
10. Η αξιολόγηση είναι, τέλος, ένας πραγματικός διάλογος με αληθινή ενημέρωση και δίνει την ευκαιρία στα ΑΕΙ να λαμβάνουν υπ' όψιν τις ρητά ή έμμεσα διατυπούμενες από τους φοιτητές τους παρατηρήσεις.

Επομένως, όσοι φωνάζουν, έχουν άλλο λόγο να φωνάζουν και να αρνούνται να διορθώσουν τη σοβαρότατη αυτή έλλειψη δημοκρατικότητας και διαφάνειας που υπάρχει έως τώρα στο δίκαιο της ελληνικής ανώτατης παιδείας. Επιθυμούν να διατηρήσουν το σημερινό απαρχαιωμένο και, κυρίως, ύποπτο παρελθόν, όπου τα συμφέροντα της ανώτατης παιδείας ταυτίζονταν με τα συμφέροντα του πιο κραυγαλέου και ρωμαλέου παράγοντός της ή του έχοντος την πιο κραυγαλέα και ρωμαλέα κομματική υποστήριξη. Το μονοπώλιο της φωνής και της βίας επιδιώκεται να διατηρηθεί με τις αναχρονιστικές και μοναδικές «ελληνικές» αντιλήψεις περί της δήθεν πανεπιστημιακής δημοκρατίας της φοιτητικής ψήφου.

Οπως οι Ρωμαίοι έλεγαν κάθε μέρα ότι πρέπει να καταστραφεί η Καρχηδόνα για τη σωτηρία της Ρώμης, έτσι πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση ότι πρέπει να καταργηθεί η φοιτητική ψήφος για να σωθεί η ανώτατη εκπαίδευση - από την υποβάθμιση, την αδράνεια, την οπισθοδρόμηση, την αμάθεια, τη νοοτροπία τού μακάριοι οι κατέχοντες. Βεβαίως οι εχθροί της πραγματικής δημοκρατίας προβλέπουν ότι ο νόμος θα μείνει ανενεργός ή θα αποτύχει. Πρόκειται όμως όχι περί προβλέψεως, αλλά περί απειλής, που αποδεικνύει κάτι άλλο. Ότι το ενδιαφέρον για την ανώτατη παιδεία στα κόμματα αυτά τίθεται μετά το κομματικό τους συμφέρον.

(του Λεωνίδα Ν. Γεωργακόπουλου, καθηγητή Εμπορικού
Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελευθεροτυπία, 2/4/07)

Καταστατικό

Απόφαση: 2177/2008 Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών

«Σύλλογος Τακτικών Εκπαιδευτικών Τ.Ε.Ι. Αθήνας» 1. Τίτλος-Έδρα: Ιδρύεται σύλλογος μη κερδοσκοπικός με την επωνυμία «Σύλλογος Τακτικών Εκπαιδευτικών ΤΕΙ Αθήνας», σύντμηση «ΣΤαΕ ΤΕΙ Αθήνας», με έδρα την Αθήνα, c/o ΤΕΙ Αθήνας, Αγ. Σπυρίδωνος 28, 12243-Αιγάλεω. 2. Όργανα διοίκησης: Σκοποί: Σκοποί του Συλλόγου είναι: 2.1. Η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των μελών του ενώπιον της Διοίκησης του ΤΕΙ Αθήνας, των Σχολών και των Τμημάτων του, των Αρχών της Πολιτείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλων θεσμικών οργάνων και φορέων, 2.2. Η υπεράσπιση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και της ανεμπόδιστης διακίνησης ιδεών και απόψεων από κάθε προσπάθεια αναστολής ή περιορισμό και η στήριξη και προώθηση δραστηριοτήτων και κανόνων ακαδημαϊκής δεοντολογίας, με στόχο την αναβάθμιση των εκπαιδευτικών δομών και διαδικασιών, στα πλαίσια των νόμων της δημοκρατικής πολιτείας. 2.3. Η προώθηση των επιστημονικών, καλλιτεχνικών και ψυχαγωγικών ενδιαφερόντων των μελών του και η υποστήριξη της σύνδεσης των ΤΕΙ με τον κοινωνικό τους περίγυρο. 2.4. Η ενεργή συμμετοχή μελών του σε όργανα και επιτροπές της πολιτείας που αποβλέπουν στην καλύτερη οργάνωση και διοίκηση του κράτους, ιδιαίτερα δε της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. 2.5. Η προβολή και ανάδειξη με κάθε πρόσφορο τρόπο των ΤΕΙ και του έργου τους και η προώθηση κάθε πρωτοβουλίας και ενέργειας που θα αποβλέπει στην αναβάθμισή τους και στη βελτίωση του προσφερόμενου από αυτά εκπαιδευτικού έργου. 2.6. Η υποστήριξη της παραγωγής τυπογραφικών και ηλεκτρονικών εκδόσεων και η διοργάνωση επιμορφωτικών σεμιναρίων, επιστημονικών εκδηλώσεων και επισκέψεων, στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό, τόσο για τη διάδοση των επιστημονικών και τεχνολογικών γνώσεων και καινοτομιών, όσο και για τη σύσφιξη των σχέσεων και την ανάπτυξη αλληλεγγύης μεταξύ των μελών του. 2.7. Η συνεργασία με άλλους συγγενείς συλλόγους ή φορείς του εσωτερικού και του εξωτερικού για την υλοποίηση των προαναφερόμενων στόχων. 3. Όργανα διοίκησης: Όργανα Διοίκησης του Συλλόγου είναι α) η Γενική Συνέλευση (Γ.Σ.) των μελών και β) το Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.) 3.1. Γενική συνέλευση (Γ.Σ.): Οι Γ.Σ. διακρίνονται σε τακτικές και έκτακτες. Η Γ.Σ. συνέρχεται τακτικώς κατ' έτος και εκτάκτως όποτε αποφασιστεί από το Δ.Σ. ή ζητηθεί από το ένα πέμπτο (1/5) των τακτικών μελών. Στην απόφαση του Δ.Σ. ή στην αίτηση των μελών, πρέπει να αναγράφονται τα προς συζήτηση θέματα. Στις πιο πάνω περιπτώσεις ο Πρόεδρος συγκαλεί τη Γ.Σ. εντός δεκαπέντε (15) ημερών. 3.1.1 Στην πρόσκληση, η οποία αναρτάται στους πίνακες ανακοινώσεως του Συλλόγου στο ΤΕΙ Αθήνας, τοποθετείται στον ιστότοπο του Συλλόγου στο διαδίκτυο και αποστέλλεται ηλεκτρονικά στα μέλη, πρέπει να αναφέρονται απαραίτητα ο χρόνος και ο τόπος, στον οποίο θα συνέλθει η Γ.Σ., καθώς επίσης η ημερήσια διάταξη. 3.1.2. Η Γ.Σ. βρίσκεται σε απαρτία εφόσον παρίσταται το ήμισυ (½) των τακτικών και πάρεδρων μελών του Συλλόγου. Αν δεν υπάρξει απαρτία κατά την πρώτη συνεδρίαση, συγκαλείται δεύτερη εντός οκτώ (8) ημερών με τις ίδιες διαδικασίες, η οποία βρίσκεται σε απαρτία με όσα μέλη κι αν προσέλθουν. Είναι δυνατόν να ανακοινωθεί με την πρώτη πρόσκληση η πιθανή σύγκλιση και της δεύτερης συνεδρίασης. Δικαίωμα λόγου έχουν όλα τα μέλη. 3.1.3. Οι αποφάσεις λαμβάνονται στις Γ.Σ. κατ' απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων τακτικών και πάρεδρων μελών. Το Δ.Σ. μπορεί να αναπέμψει οποιαδήποτε απόφαση της Γ.Σ., στην ίδια ή σε επόμενη συνεδρίαση, οπότε ψηφίζουν μόνο τα τακτικά μέλη του Συλλόγου. Αν δεν υπερψηφιστεί μια αναπεμφθείσα απόφαση, θεωρείται ως μηδέποτε ληφθείσα. 3.1.4. Η Γ.Σ. αποτελεί το ανώτερο και κυρίαρχο όργανο του Συλλόγου και μπορεί να αποφασίζει για κάθε θέμα της ημερήσιας διάταξης. Τα μέλη του Συλλόγου μετέχουν στις Γ.Σ. είτε αυτοπροσώπως είτε, εφόσον είναι τακτικά, μέσω εξουσιοδοτημένου τακτικού μέλους του Συλλόγου. Κάθε τακτικό μέλος δικαιούται να εκπροσωπήσει μέχρι δύο (2) ακόμα τακτικά μέλη. 3.2. Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.): Ο Σύλλογος διοικείται από πενταμελές Δ.Σ. που αποτελείται από τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο, το Γραμματέα, τον Ταμία και ένα Σύμβουλο. 3.2.1 Τα μέλη του Δ.Σ. εκλέγονται από την τακτική Γ.Σ. με καθολική μυστική ψηφοφορία των τακτικών μελών. Η διάρκεια της θητείας του Διοικητικού Συμβουλίου ορίζεται διετής. 3.2.2. Εντός πέντε ημερών από της εκλογής του συνέρχεται το νέο Δ.Σ. και εκλέγει μεταξύ των μελών του με μυστική ψηφοφορία τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο, το Γραμματέα και τον Ταμία. Το Δ.Σ. συγκαλείται από τον Πρόεδρο και σε περίπτωση αδυναμίας του από τον Αντιπρόεδρο ή αν ζητήσουν τη σύγκλησή του τουλάχιστον τρία μέλη του. 3.2.3. Το Διοικητικό Συμβούλιο βρίσκεται σε απαρτία αν είναι παρόντα τουλάχιστο τρία (3) μέλη, οπότε απαιτείται ομοφωνία για λήψη αποφάσεων. Διαφορετικά το Δ.Σ. αποφασίζει με πλειοψηφία των παρόντων μελών και σε περίπτωση ισοψηφίας υπερτερεί η ψήφος του Προέδρου. 3.2.4. Μέλος του Δ.Σ. που απουσιάζει επί τρεις (3) συνεχείς συνεδριάσεις αδικαιολόγητα, μπορεί να χάσει το αξίωμά του με απόφαση του Δ.Σ., η οποία επικυρώνεται από την επόμενη Γ.Σ. των μελών. Με την καθ' οιονδήποτε τρόπο αποχώρηση ενός μέλους του Δ.Σ., συμπληρώνεται η σύνθεσή του από τους επιλαχόντες των πιο πρόσφατων αρχαιρεσιών. Αν δεν υπάρχουν επιλαχόντες, το Δ.Σ. συγκαλεί το συντομότερο τη Γ.Σ. των μελών με σκοπό τη συμπλήρωση των κενών θέσεων των συμβούλων. 2.2.5 Το Δ.Σ. αποφασίζει για κάθε θέμα που δεν υπάγεται από το καταστατικό και το νόμο στην αρμοδιότητα της Γ.Σ. Ο απολογισμός κάθε έτους αναρτάται στον ιστότοπο του Συλλόγου στο διαδίκτυο και αποστέλλεται στα μέλη μαζί με την πρόσκληση για τη Γ.Σ. 3.3. Ο Πρόεδρος και σε περίπτωση απουσίας ή αδυναμίας του, ο Αντιπρόεδρος εκπροσωπεί το Σύλλογο ενώπιον κάθε αρχής και κάθε ιδιώτη, εκτός αν το Δ.Σ. ή η Γ.Σ. αποφασίσουν διαφορετικά. Έχει τη διεύθυνση και εποπτεία του Συλλόγου, υπογράφει με το Γραμματέα όλα τα εξερχόμενα έγγραφα και με τον Ταμία κάθε εντολή πληρωμής. 3.4. Ο Γραμματέας φυλάσσει το αρχείο και τη σφραγίδα του Συλλόγου, τηρεί το μητρώο των μελών, τηρεί τα πρακτικά των συνεδριάσεων του Δ.Σ., καταχωρώντας αυτά σε εδικό βιβλίο, παραλαμβάνει και παραδίδει με πρακτικό τα όποια περιουσιακά στοιχεία του Συλλόγου. Τα έγγραφα του Συλλόγου αναρτώνται, εφόσον κριθεί αυτό σκόπιμο, στον ιστότοπο του Συλλόγου στο Διαδίκτυο, τηρουμένων των νομοθετικών διατάξεων για την προστασία προσωπικών δεδομένων. 3.5. Ο Ταμίας τηρεί τα απαιτούμενα από τη νομοθεσία βιβλία, τα οποία διατηρεί πάντα ενημερωμένα, επίσης τηρεί πλήρη διαχειριστικά στοιχεία. Αυτά τα βιβλία και στοιχεία πρέπει να είναι αριθμημένα και μονογραφημένα από τον ίδιο, από τον Πρόεδρο και τον Γραμματέα και να φέρουν τη σφραγίδα του Συλλόγου. Φροντίζει για τη σύνταξη και παράδοση στο Δ.Σ. της ετήσιας αναλυτικής έκθεσης της οικονομικής και ταμειακής κατάστασης του Συλλόγου, μαζί με τον απολογισμό και ισολογισμό της περασμένης χρήσης. Τον Ταμία αντικαθιστά, σε περίπτωση απουσίας ή αδυναμίας του, ένα μέλος του Δ.Σ. που ορίζεται από αυτό. 3.6. Ουδεμία αμοιβή καταβάλλεται για τα μέλη του Δ.Σ. και του Συλλόγου για οποιαδήποτε δραστηριότητα στα πλαίσια της λειτουργίας του, με εξαίρεση την αποζημίωση για έξοδα μεταβάσεως και διαμονής εκτός έδρας, ύστερα από απόφαση του Δ.Σ. 4. Μέλη-Δικαιώματα-Υποχρεώσεις: Μέλη του Συλλόγου γίνονται αποκλειστικά ενεργοί ή ομότιμοι εκπαιδευτικοί του ΤΕΙ Αθήνας και διακρίνονται σε τακτικά, πάρεδρα, επίτιμα και έκτακτα. 4.1. Τακτικά μέλη γίνονται τα εν ενεργεία μέλη του ΕΠ που κατέχουν θέση τακτικού εκπαιδευτικού, Πάρεδρα τα εν ενεργεία μέλη ΕΠ που κατέχουν προσωποπαγή θέση εκ παιδευτικού, Επίτιμα οι ομότιμοι καθηγητές και Έκτακτα οι έκτακτοι Επιστημονικοί Συνεργάτες. Η ιδιότητα του μέλους ισχύει όσο διαρκεί η σχέση εργασίας με το Ίδρυμα. 4.2. Για την εγγραφή μέλους απαιτείται α) η συμπλήρωση και υποβολή έντυπης αιτήσεως, η οποία προσυπογράφεται από τρία (3) τακτικά μέλη και β) η σύμφωνη γνώμη του Δ.Σ. του Συλλόγου. Οι υπογράφοντες το παρόν καταστατικό ιδρυτές αποτελούν αυτοδικαίως μέλη του Συλλόγου. Τα μέλη δικαιούνται να συμμετέχουν στις συνελεύσεις και στις εκδηλώσεις του Συλλόγου και να εκλέγουν ή εκλέγονται, ανάλογα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 6. Η συμμετοχή στη διοίκηση του ΤΕΙ και των Σχολών (Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος, Διευθυντής) είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου. 4.3. Τα μέλη υποχρεούνται να τηρούν τους όρους αυτού του καταστατικού, να καταβάλλουν τις προβλεπόμενες τακτικές και έκτακτες οικονομικές εισφορές, να συμμετέχουν στις συνελεύσεις και εκδηλώσεις του Συλλόγου και να στηρίζουν τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης. 4.4. Παύουν να είναι μέλη του Συλλόγου και διαγράφονται από το μητρώο του οι εγγράφως παραιτούμενοι και όσοι δεν διαθέτουν πλέον μια από τις εκπαιδευτικές ιδιότητες της παραγράφου 4.1. Αποβάλλονται από το Σύλλογο και διαγράφονται από το μητρώο του με απόφαση του Δ.Σ. και τελεσίδικη απόφαση της Γ.Σ. τα μέλη που παραβιάζουν τις προβλεπόμενες από την παράγραφο 4.3 υποχρεώσεις τους ή προβαίνουν σε ενέργειες βλαπτικές για τους σκοπούς του Συλλόγου. Το προς αποβολή μέλος έχει δικαίωμα παραστάσεως και λόγου στη Γ.Σ. Οι καθ’ οιονδήποτε τρόπο διαγραφόμενοι από τα μητρώα δεν έχουν καμία αξίωση σε οποιαδήποτε περιουσιακά στοιχεία του Συλλόγου. 5. Οικονομικοί πόροι: Οι οικονομικοί πόροι του Συλλόγου είναι τακτικοί και έκτακτοι. 5.1. Τακτικοί πόροι είναι η ετήσια συνδρομή των μελών που ανέρχεται κατά την ημερομηνία ίδρυσης για τα τακτικά μέλη στα είκοσι (20) € και για τα πάρεδρα μέλη στο ήμισυ. Αυτή η ετήσια συνδρομή αναπροσαρμόζεται με απόφαση της Γ.Σ. 5.2. Έκτακτοι πόροι είναι οι έκτατες εισφορές των μελών, οι εισπράξεις από επιδοτήσεις δημόσιων φορέων, εισπράξεις από διάφορες εκδηλώσεις και δραστηριότητες, επιχορηγήσεις και δωρεές μελών ή τρίτων, φυσικών ή νομικών προσώπων, των οποίων η δραστηριότητα συνάδει προς τους σκοπούς του Συλλόγου. 5.3. Για τη συμμετοχή στις αρχαιρεσίες του Συλλόγου, πρέπει τα μέλη να έχουν καταβάλει όλες τις συνδρομές που εκκρεμούν. 6. Αρχαιρεσίες: Ανά διετία εκτελούνται από Εφορευτική Επιτροπή αρχαιρεσίες για εκλογή Δ.Σ. με καθολική, μυστική ψηφοφορία των τακτικών μελών και με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Δεν επιτρέπεται η υποβολή παραταξιακών ψηφοδελτίων. 6.1. Για την πραγματοποίηση των αρχαιρεσιών συγκαλείται η Γ.Σ., όπως αναφέρεται στο άρθρο 3, και καλούνται τα τακτικά μέλη του Συλλόγου για έγγραφη υποβολή υποψηφιότητας. Η υποβολή υποψηφιότητας επιτρέπεται μέχρι δύο (2) εργάσιμες ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των αρχαιρεσιών. 6.2. Το Δ.Σ., αφού συγκεντρώσει τις αιτήσεις, ανακηρύσσει το αργότερο μέχρι την ημέρα διεξαγωγής των αρχαιρεσιών τους υποψήφιους. Τυχόν ενστάσεις ως προς τους ανακηρυσσόμενους υποψήφιους αντιμετωπίζονται τελεσίδικα από τη Γ.Σ. με μυστική ψηφοφορία. 6.3. Οι αρχαιρεσίες πραγματοποιούνται στο χώρο του κεντρικού συγκροτήματος του ΤΕΙ Αθήνας κατά τις πρωινές ώρες εργάσιμης ημέρας και, αν αυτό δεν είναι εφικτό για λόγους ανωτέρας βίας, σε τόπο που είναι εύκολα προσβάσιμος από τα μέλη, ο οποίος τόπος αποφασίζεται από το Δ.Σ. και κοινοποιείται με την πρόσκληση για αρχαιρεσίες. 6.4. Για την διεξαγωγή αρχαιρεσιών προς ανάδειξη Δ.Σ. εκλέγεται από τη Γ.Σ. τριμελής Εφορευτική Επιτροπή από τακτικά μέλη, είτε με μυστική ψηφοφορία είτε δια βοής, αν αυτό αποφασιστεί από τη Γ.Σ. 6.5. Τακτικά μέλη του Συλλόγου που κωλύονται να συμμετάσχουν στις αρχαιρεσίες, μπορούν να εκπροσωπηθούν με ειδική γραπτή εξουσιοδότηση από άλλο τακτικό μέλος, καταβάλλοντας ταυτόχρονα τις οφειλόμενες εισφορές. Στο πρακτικό ψηφοφορίας καταγράφεται αυτή η εκπροσώπηση και επισυνάπτεται η γραπτή εντολή. Ένα μέλος δεν είναι δυνατόν να εκπροσωπήσει ταυτόχρονα περισσότερα από δύο (2) κωλυόμενα μέλη. 6.6. Οι ψηφίζοντες επιτρέπεται να σημειώσουν στο ψηφοδέλτιο μέχρι τέσσερις (4) σταυρούς προτίμησης για το πενταμελές Δ.Σ. Η διαλογή των ψηφοδελτίων και η ανακήρυξη των πέντε (5) επιτυχόντων και των αναπληρωματικών γίνεται από την Εφορευτική Επιτροπή, η οποία συντάσσει και το σχετικό πρακτικό. 6.7. Η πρόσκληση των επιτυχόντων για τη συγκρότηση του Δ.Σ. σε σώμα γίνεται με φροντίδα του πλειοψηφίσαντος κατά τις εκλογές συμβούλου μέσα σε δέκα ημέρες από την ανακήρυξη του από την Εφορευτική Επιτροπή, και σε περίπτωση αδυναμίας του, από τον αμέσως επόμενο εκλεγμένο σύμβουλο. 6.8. Οι πρώτες αρχαιρεσίες πραγματοποιούνται μεταξύ των ιδρυτικών τακτικών μελών του Συλλόγου, μετά την έγκριση του καταστατικού από το Πρωτοδικείο Αθηνών. 7. Σήμα και Σφραγίδα: Ως σήμα του Συλλόγου ορίζεται η παράσταση άρματος ενός ελλειψοειδούς μινωικού δακτυλιδιού. Η σφραγίδα είναι επίσης ελλειψοειδούς μορφής και φέρει απεικόνιση του σήματος, περιμετρικά στο οποίο αναγράφεται η επωνυμία του Συλλόγου. 8. Ασάφεια: Κάθε ασάφεια του παρόντος καταστατικού ερμηνεύεται με απόφαση του Δ.Σ., η οποία λαμβάνεται με απόλυτη πλειοψηφία. Για κάθε ζήτημα που δεν προβλέπεται εδώ, αποφασίζει η Γ.Σ., τηρουμένων των σχετικών διατάξεων του Αστικού Κώδικα και του πνεύματος αυτού του καταστατικού. 9. Τροποποίηση καταστατικού: Το παρόν καταστατικό μπορεί να τροποποιηθεί με απόφαση της Γ.Σ. αφού συγκληθεί αυτή με πρόταση του Δ.Σ. ή είκοσι (20) τουλάχιστον μελών του Συλλόγου. Κατά την συνεδρίαση της Γ.Σ. πρέπει να συμμετέχει το 50% των μελών, η δε απόφαση τροποποίησης λαμβάνεται με πλειοψηφία των τριών τετάρτων (¾) των παρόντων μελών. Για την τροποποίηση του καταστατικού δεν λαμβάνονται υπόψη οι εκπροσωπήσεις του άρθρου 3 και, τόσο για την απαρτία όσο και για την ψηφοφορία, λαμβάνονται υπόψη μόνο τα παρόντα μέλη. 10. Διάλυση: Ο Σύλλογος διαλύεται με απόφαση των τριών τετάρτων (¾) των μελών του. Για τη διάλυση του Συλλόγου λαμβάνονται υπόψη, τόσο για την απαρτία όσο και για την ψηφοφορία, μόνο τα παρόντα μέλη και όχι οι εκπροσωπήσεις του άρθρου 3. Τυχόν περιουσιακά στοιχεία δεν διανέμονται αλλά παραχωρούνται στο ΤΕΙ Αθήνας. 11. Το παρόν καταστατικό αποτελείται από έντεκα (11) άρθρα. Διαβάστηκε κατ’ άρθρο και συνολικά, εγκρίνεται και υπογράφεται από τα ιδρυτικά μέλη ως εξής: Ονοματεπώνυμο Εκπαιδ. ιδιότητα Α.Δ.Τ. Δ/νση κατοικίας Υπογραφή ... ... ... ... ...

---

Διακήρυξη

Η εκπαίδευση και ειδικότερα η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα βρέθηκε και πάλι σε μία κρίση, από την οποία δεν έχει βγει ακόμα και δεν είναι ορατό πότε θα βγει. Κύριο αίτιο αυτής της κρίσης είναι η κακοχωνεμένη αντίληψη που έχουμε (ως λαός) για τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Καίριο συμπληρωματικό αίτιο είναι η δημαγωγική αξιοποίηση της πολιτικής, με την οποία κάθε πολιτικό κόμμα και κάθε παράγοντας έχει, για τα ίδια ακριβώς πράγματα, διαφορετική αντίληψη, ανάλογα αν βρίσκεται στην κυβερνητική ή την αντιπολιτευτική πλευρά.

Στα μέσα προς το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21^ου αιώνα βρισκόμαστε (ως κράτος) στην τελευταία θέση των προετοιμασιών για τον ενιαίο «Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης» (EHEA), με τα αμοιβαία αναγνωριζόμενα πτυχία, την ελεύθερη διακίνηση φοιτητών και εκπαιδευτικών, την ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματος κτλ. Από το έτος 2010 και μετά δεν θα αναγνωρίζονται τα πτυχία αποφοίτων από ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες δεν έχουν εισαγάγει στο σύστημά τους τούς δύο κύκλους σπουδών, bachelor-master.

Πέρα απ' αυτά, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα αποσιώπησαν ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχουν πλέον μη πανεπιστημιακά ΑΕΙ. Τα ΗΒΟ της Ολλανδίας ονομάζονται Universities of Professional Studies. Τα γερμανικά FH ονομάζονται Universities of Applied Science, τα αγγλικά Polytechnics μετονομάστηκαν σε Universities. Στην Ελλάδα παλαντζάρουν ακόμα οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί μεταξύ των συντεχνιών (βλέπε επίσης εδώ).

Ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτές τις καθυστερήσεις και παραλήψεις; Φυσικά οι κυβερνήσεις που βρίσκονταν στην εξουσία από το 2000 και θα βρίσκονται μέχρι το 2010. Γιατί δεν προχώρησαν σ' αυτή την προετοιμασία; Γιατί κάθε κυβέρνηση: α) από τη μία πλευρά έχει να αντιμετωπίσει μια ετερόκλητη συμμαχία ιδεοληπτικών, οι οποίοι πίσω από κάθε αλλαγή και εκσυγχρονισμό διαβλέπουν συνωμοσίες και καταστροφές, ενώ στην πραγματικότητα επιδιώκουν, με σύνθημα το «όχι σε όλα», τη βολική στασιμότητα και β) από την άλλη πλευρά αντιμετωπίζει, πέρα από τον κακό εαυτό τής τσαπατσουλιάς, της απουσίας προγραμματικών στόχων και της αδυναμίας προσανατολισμού, και το πρόσφατο κομματικό παρελθόν της, όπου άλλα έλεγε ως αντιπολίτευση, για άλλα προετοίμαζε τους οπαδούς, τα στελέχη της και την κοινωνία και άλλα είναι υποχρεωμένη, λόγω των κοινών συμφωνιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να εφαρμόσει.

Σε όλα αυτά, τα ΤΕΙ, τα οποία υπάγονται μαζί με τα πανεπιστήμια επίσης στον ενιαίο «Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης», παραμένουν χωρίς έκφραση, άλαλα και άβουλα. Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών είναι απροσανατόλιστη, ανενημέρωτη και χωρίς ουσιαστική εκπροσώπηση, δεδομένου ότι τα υπάρχοντα συνδικαλιστικά όργανα ρυθμίζουν τις επιλογές τους ανάλογα με κομματικές προτιμήσεις και τις συμμαχίες τους εν όψει των όποιων επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων.

Κατά τη διάρκεια των καταλήψεων των τελευταίων εβδομάδων και μηνών, όταν κανείς δεν μπορούσε να μεταβεί στο γραφείο ή στο εργαστήριό του, ακούσαμε από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις και διαβάσαμε σε εφημερίδες ότι το «εκπαιδευτικό προσωπικό του ΤΕΙ Αθήνας απεργεί». Είναι προφανές ότι εγείρεται ένα τεράστιο πλήθος ερωτημάτων, μερικά από τα οποία είναι και τα εξής:

• Τί νόημα έχει η απεργία σε ένα Ίδρυμα που βρίσκεται ήδη από πολλών εβδομάδων υπό κατάληψη; Εκείνοι που έδωσαν τέτοιες πληροφορίες στα ΜΜΕ, γιατί δεν κατήγγειλαν ταυτόχρονα, με την ίδια ανακοίνωση περί (έτσι κι αλλιώς εικονικής) απεργίας και το γεγονός ότι το Ίδρυμα δεν λειτουργεί;
• Από πού προκύπτει ότι αυτές οι «απεργιακές κινήσεις» συγκίνησαν έστω και έναν εκπαιδευτικό; Εκτός αν οι υπεύθυνοι ομολογούν ότι απλά εκτελούσαν βολές συμπαράστασης εκ του μακρόθεν σε αλλότρια συμφέροντα.
  
• Κι εφόσον είναι προφανές ότι επρόκειτο για άκομψη επίδειξη συμπαράστασης, ποιος και πότε ρωτήθηκε αν αυτή ήταν σωστή και η πρέπουσα για τα συμφέροντα του χώρου των ΤΕΙ;
  
• Και τώρα που φαίνεται να έχει λήξει αυτή η αναστάτωση με μοναδικό ορατό αποτέλεσμα άλλη μία υποβάθμιση των θεσμών και των διαδικασιών, ποια συμπεράσματα έχουν βγει για το μέλλον, πότε και πού διατυπώθηκαν και ανακοινώθηκαν αυτά;
• Ποια θέση πήραν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών του ΤΕΙ Αθήνας, μπροστά στο επί τρίμηνο κατειλημμένο Ίδρυμα;
  
• Συμφωνούσαν τελικά με την κατάληψη ή τη θεώρησαν ένα ασήμαντο περιστατικό με μόνες παράπλευρες απώλειες το χρόνο και τις σπουδές 30.000 σπουδαστών;
  
• Πώς κατάφεραν ξαφνικά, οι ίδιοι άνθρωποι που δήθεν είχαν «αποκλειστεί», να επιτύχουν την πραγματοποίηση συνέλευσης του εκπαιδευτικού προσωπικού μέσα σε επί δίμηνο κατειλημμένα κτήρια;
  
• Πότε θα πληροφορηθούμε ποιες συμφωνίες και με ποια ανταλλάγματα κλείστηκαν ώστε να «παραχωρηθούν» επιλεκτικά οι χώροι από τους καταληψίες;

Όλα τα προαναφερόμενα γεγονότα και τα τόσα αναπάντητα ερωτήματα δείχνουν ότι είναι καιρός πλέον να εκφραστούν υπεύθυνα και συγκροτημένα οι απόψεις των εκπαιδευτικών στην τριτοβάθμια τεχνολογική εκπαίδευση. Όσοι πιστεύουμε:

1. ότι το εκπαιδευτικό σύστημα και η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος της χώρας είναι πολύ σημαντικότερα από τα κέφια και τα χουζούρια του κάθε αργόσχολου που παρέμεινε εκπαιδευτικός στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις διαδικασίες των μεταβατικών διατάξεων και έχει ως μοναδικό στόχο του να συνταξιοδοτηθεί χαλαρά και άπραγος,
2. ότι ο χώρος εργασίας των εκπαιδευτικών είναι πολύ σημαντικός, τόσο συμβολικά όσο και ουσιαστικά, ως χώρος διδασκαλίας, έρευνας και κοινωνικής συναναστροφής, ώστε να εγκαταλείπεται έρμαιο σε κομματικούς παραγοντίσκους που δεν έχουν άλλο στόχο ζωής από την αναρρίχηση μέσω των μηχανισμών,
3. ότι οι εκπαιδευτικοί που δεν έμαθαν ούτε το στοιχειώδες, να σέβονται δηλαδή τους συναδέλφους και να μην τους εξευτελίζουν για χάρη μιας στιγμιαίας «επιτυχίας», δεν αξίζουν οποιαδήποτε αναγνώριση και τουλάχιστον δεν πρέπει να τους επιτρέπουμε να μας εκπροσωπούν,

όλοι εμείς πρέπει να μετατρέψουμε την οργή σε δράση, πρέπει να οργανωθούμε σε ένα φορέα που θα διατυπώνει έγκυρα και με σαφήνεια τους στόχους και τα αιτήματα των εκπαιδευτικών, ανεξάρτητα από το ποιοι βρίσκονται στη Διοίκηση του ΤΕΙ, στο Υπουργείο Παιδείας ή στην Κυβέρνηση και χωρίς προσωπικούς στόχους αναρριχήσεως. Πρέπει να δείξουμε ότι δεν θα προσφέρουμε εμείς τη δυνατότητα για εξάσκηση στις αναρριχήσεις σε όλους τους φιλόδοξους που δεν διαθέτουν εκ φύσεως, ανατροφής και παιδείας το ανάστημα για αυτοδύναμη κοινωνική ανάδειξη και προσπαθούν να την επιτύχουν μέσω συμμαχιών και συναλλαγών με ομοίους τους.

Πρέπει να οργανωθούμε, λοιπόν, σε νέες βάσεις όλοι εκείνοι που ενδιαφερόμαστε για την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο της χώρας και των επόμενων γενεών, εκείνοι που δεν έχουμε ανάγκη συναλλαγών και ανταλλαγμάτων για να επιτελέσουμε το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο μας, εκείνοι που σεβόμαστε τους συναδέλφους και τις απόψεις τους και δεν έχουμε κανένα λόγο να τους υποκλέψουμε την ψήφο για να γίνουμε αρεστοί σε οποιεσδήποτε κομματικές ή παρεΐστικες αρχές αναφοράς.

Η ομάδα πρωτοβουλίας για ένα Σύλλογο Τακτικών Εκπαιδευτικών του ΤΕΙ Αθήνας